پس از ایجاد نمودار جریان انباشت و شبیه سازی سیستم و قبل از استفاده از مدل جهت تحلیل و سناریوپردازی، می‌بایست با استفاده از یک یا چند روش، اعتبار مدل را مورد آزمون قرار داد. برخی از روش‌های اعتبارسنجی در ادامه شرح داده شده است:
• کفايت مرزها (Boundary Adequacy): آيا متغييرهاي تأثيرگذار اصلي به صورت درونزا ديده شده اند؟ آيا محدوده زماني به طرز مناسبي در نظر گرفته شده است؟
• ارزيابي ساختار (Structure Assessment): آيا ساختار مدل با قوانين و روند تصميم گيري موجود در سيستم سازگاري دارد؟
• سازگاري ابعاد (Dimensional Consistency): آيا ابعاد معادلات مورد استفاده در مدل با يکديگر سازگار مي باشند؟
• ارزيابي پارامترها (Parameter Assessment): آيا مقادير عددي پارامترهاي مورد استفاده در مدل با داده هاي موجود در سيستم سازگار هستند؟
• شرايط غايي (Extreme Condition): در صورت تغييرات ناگهاني در برخي پارامترها، آيا مدل رفتار و واکنش مناسبي را نشان ميدهد؟
• خطاي انتگرال (Integration Error): آيا بازه هاي زماني (Time step) به طور مناسبي در نظر گرفته شده اند و با تغيير آنها تغييري در نتايج مدل حاصل ميشود؟
• اعضاي خانواده (Family Member): آيا رفتار مدل مشابه رفتارهاي موجود در ساير سيستمهاي مشابه است؟
• رفتار عجيب (Surprise Behavior): آيا مدل رفتاري غیرقابل تشخيص و مشاهده نشده را توليد ميکند؟
• تحليل حساسيت (Sensitivity Analysis): آيا با تغيير در پارامترها، مرزها و بازه هاي زماني، تغييرات قابل توجهي در مقادير عددي، رفتار و سياستهاي حاصله مشاهده مي شود؟
• توليد مجدد رفتار (Reproduction): يکي از مهم‌ترین تستهاي موجود توليد مجدد رفتار (مقايسه با داده هاي تاريخي) است. در این آزمون مشخص می‌شود که متغیرهای مدل تا چه حد می‌توانند مقدار داده‌های تاریخی را بازسازی کنند.
چاپ 
ارسال به دوست
